پیش‌نوشت: این پست در مورد یکی از ماجراهای توییتره! ماجرای اعتراض چندی از بچّه‌های دانشکده‌ی صنایع به انجمن علمی دانشکده کامپیوتر و کمکش به یکی از رویدادهای دانشکده‌ی صنایع!
برداشت من از ماجرا(شرح ما وقع از دید من):
دانشکده‌ی صنایع مدّتی پیش رویدادی به نام گیم‌این برگزار کرد. (که الحق و الانصاف رویداد بزرگ و قوی‌ای بود!)
این رویداد نیاز به یک پلتفرم داشت که پیاده‌سازی و ساخت اون نیاز به دانش کامپیوتری داشت و به نوعی بچّه‌های صنایع از بچّه‌های کامپیوتر انتظار کمک داشتند.
بچّه‌های کامپیوتر اون طوری که ازشون انتظار می‌رفت، به کمک این رویداد نرفتند.
اخیرن یکی از بچّه‌های صنایع که به رویدادهای انجمن علمی کامپیوتر کمک می‌کرد، توییت کرد که خوش‌حالم که دارم با کامپیوتری‌ها کار می‌کنم. بعضی از بچّه‌های صنایع به اون آدم خرده گرفتند که "بابا طرز نگاه این کامپیوتریا به شما، مثل طرز نگاه ایرانی‌ها به کارگر افغانیه(که باز هم الحق و الانصاف این طور نیست). در طی همین توییت‌ها و ریپلای‌ها، مشخّص شد که بچّه‌های صنایع از دست بچّه‌های کامپیوتر دلخور هستند که به گیم‌این کمک نکردند.
این چیزی که نوشته شد، برداشت من از ماجرا بود، برداشت شخص من! و اگر ناقص، ابتر و یا اشتباهه، بگید حتمن توی کامنتی جایی! و نکته‌ی اصلی هم اینه که من جوابم رو با توجّه به برداشتم می‌دم، پس اگر حس کردید که در جواب چیز ناحقی گفته شده، ببخشید!
نیمچه جوابیه: (:دی)
بچّه‌های کامپیوتر چرا به رویدادهای خودشون کمک می‌کنند؟ و خیلی زیاد کمک می‌کنند، در حدی که از درس و زندگی‌شون برای رویداد بزنند.
اوّلین نکته شاید این باشه که چون حس می‌کنن کاری که می‌کنن خفنه! بچّه‌ها چالش هوش مصنوعی دانشکده رو رویداد بزرگی می‌دونن. بچّه‌ها رویدادهای انجمن علمی دانشکده‌شون رو چیز خفنی می‌دونند. لذا وقتی کارهای رویداد استارت می‌خوره، با جون و دل براش تلاش می‌کنند.
تبصره: خیلی وقتا هم رویداد آن چنان سابقه‌ای نداره و کسی نمی‌شناسدش. امّا بچّه‌ها به سبب علاقه‌ای که به هدهای رویداد دارند یا اعتبار اجتماعی هدهای اون رویداد، خودشون رو به کمک رویداد می‌رسونن!
دومین نکته این که بچّه‌ها دوست دارند با آدم‌های دانشکده‌شون ارتباط بگیرن. دوست دارن با دوست‌هاشون دوست‌تر و با آشناهاشون دوست بشن! چه فرصتی بهتر از رویدادهای انجمن علمی برای رسیدن به این مقصود؟
سومین نکته این که اعتبار اجتماعی درون دانشکده‌ای برای خیلی از بچّه‌ها مهمه. قبول مسئولیت در رویدادها و با موفّقیّت به ثمر رسوندن اون مسئولیت، می‌تونه بچّه‌ها رو از این نظر اقناع کنه.
چرا بچّه‌ها به گیم‌این کمک نکردند؟
بیاید موارد قسمت قبل رو مرور کنیم! کدوم یکی از بچّه‌های کامپیوتر ذرّه‌ای از فعّالیّت‌های انجمن علمی دانشکده صنایع خبر داشت؟ گیم‌این مگر سابقه‌ای داشت که بخواد اعتبار از پیش تعیین شده‌ای در ذهن بچّه‌ها داشته باشه؟ چند نفر از بچّه‌ها هدها و دست اندر کاران گیم‌این را اصلن می‌شناختند؟ (بگذریم از این که می‌خواستند علاقه و ارادتی به اونا داشته باشن و توی این رویداد بهشون کمک برسونن!) چند نفر از بچّه‌های این دانشکده براشون مهم بود که به بچّه‌های صنایع لینک بزنن؟ چه قدر براشون مهم بود بخوان با بچّه‌های صنایع صمیمیتی ایجاد کنن؟ چه قدر برای بچّه‌ها مهم بود که برای دانشکده‌ی صنایع تلاش کنند؟ ضمن این که وقتی در مورد عرف صحبت می‌کنیم، باید فیلترهایی مثل نیاز به زمان برای درس خوندن و کارهای دانشگاه، تعصّبات بین رشته‌ای و. رو هم روی جامعه‌ی مورد نظر اعمال کنیم.
حرف دل:
راستش درک نمی‌کنم که بچّه‌های گیم‌این بخوان بابت این ماجرا دلخور بشن از دست بچّه‌های کامپیوتر. این که گیم‌این در ذهن بچّه‌ها ارزشی داشته باشه که حاضر بشن به برگزاری‌ش کمک کنن، اون هم با توجّه به این که مزایایی مثل "شناخته شدن در دانشکده‌ی خودمون" و. براشون مطرح نباشه واقعن انتظار بالاییه.
البته این نکته هم وجود داره که اگر انتظار انجمن علمی صنایع اینه که ما خودمون بیایم براشون به طور کامل تیم جمع کنیم و آدم فنّی دستچین کنیم و انتظاراتی از این دست، خب باید به وضوح بیان بشه. این امر یا بیان نشده، یا به گوش شخص من حداقل نرسیده. این واقعن بی‌جاست که صرفن بگیم «بهمون کمک کنید» و بعد از این که یک کمک حداقلی انجام شد(در حد ارسال ایمیل فراخوان به بچّه‌های دانشکده‌ی کامپیوتر) بیایم خرده بگیریم که ای بابا ما از این سطح کمک راضی نبودیم. البته اگر در همون زمان گفته می‌شد، باز می‌شد گفت که این انتظار کمی بر حق بوده. امّا الآن که چندین ماه از برگزاری رویداد گذشته، بیایم توییت کنیم که آره بچّه‌های صنایع کوچک‌ترین اهمّیّتی برای بچّه‌های کامپیوتر ندارند، فقط و فقط غبارآلود کردن فضا و ایجاد بایاس منفی نسبت به SSC روی ذهن عدّه‌ای دانشجوی بی‌خبر هست.
به هر حال! امیدوارم دفعات بعدی اگر چنین تعاملی خواست رخ بده، انتظار و دید «درخواست کمک دهنده‌ها» به کلمه‌ی «کمک» به طور واضح بیان بشه. من مقصّر این امر که کمک کافی صورت نگرفت رو در درجه‌ی اوّل خود برگزارکنندگان گیم‌این می‌دونم. منشا این که چنین حرفی رو بیان توی توییتر بزنن رو هم چیزی جز تقصیر را گردن دیگری انداختن و این که بگیم «ما کارمون رو درست انجام دادیم، تقصیر بچّه‌های کامپیوتر بود که کمک خوبی به تیم فنّی گیم‌این رخ نداد» نمی‌دونم.
و البته این بیان واضح انتظارات، در کوچک‌ترین رویدادها هم یکی از بدیهی‌ترین اصول هست. اگر یک نفر انتظارش رو به طور واضح بیان نکرده، اشتباه می‌کنه که از نتیجه‌ی کار دلخور باشه! کما این که شخص من توی رویداد وبلوپرز چند بار پیش اومد که انتظارم از کارکردهای سایت رویداد رو به طور مناسب به مسئول فنّی رویداد منتقل نکردم و نتیجه ی کار اون طوری نبود که می‌خواستم. امّا به هیچ وجه به خودم حق ندادم که اعتراضی بکنم!
و من الله التوفیق.
درباره این سایت